Ik wist zó goed dat er méér mogelijk was. Dat het lichter kon. Vrijer. Groter. Ik voelde het diep vanbinnen. Maar ik wist niet hoe ik daar moest komen zonder mezelf voorbij te lopen.
Tot ik stopte met zoeken buiten mezelf. En begon te luisteren. Naar mijn lichaam. Naar mijn intuïtie. Naar wat ik zélf nodig had om te voelen: ik bén het waard. Niet omdat ik hard werk, maar omdat ik besta.
En daar begon het te stromen. Niet ineens miljoenen, maar wél rust. Ruimte. Vertrouwen. Een andere energie, waarin geld weer mocht bewegen. Waarin ik mocht ontvangen. Zonder kramp. Zonder schuld. Zonder mezelf te verliezen.
En het geld… dat volgde.
Niet omdat ik méér deed. Maar omdat ik iets anders werd.
Ik werd een vrouw die geld kon dragen. Die overvloed kon ontvangen. Die haar standaard verhoogde zonder harder te lopen. Die haar eigen manier van succes durfde te kiezen.