“Structuur creëren voor Mila-Rose door de signalen van mijn gevoel te volgen”.

Deze morgen werd Mila-Rose rond 8u15 wakker, even knuffelen met papa & erna voedde ik haar en viel ze terug in.

Om 9u50 vertrok ik naar de PowerMama training bij Ine & nam Mila-Rose mee. Ze vertelt me dat altijd, weliswaar telepathisch, dat ze bij mama wilt zijn en mee wil.

Ik kan natuurlijk ook voor mijn eigen gemak kiezen en haar bij Raf laten, maar de gemakkelijkste weg is niet de weg die ik wil bewandelen, dat brengt mij niet veel.

Net voordat ik vertrok zei ik nog tegen Raf “Zou ze nog honger hebben?” Net ervoor was ze namelijk nog wakker en had Raf de pamper ververst. Op dat moment ervaarde ik niet meteen een ja.

Maar eigenlijk het feit dat ik die vraag al stel, rinkelt er al een belletje dat ik gewoon mag voeden. Moeder-instinct, buikgevoel, intuïtie… noem het hoe je het wil noemen, maar aan mij om erna te luisteren. En dat deed ik niet.

Wat maakt dat ik 2 min voor de training begon kon gaan voeden & dat ervoor zorgde dat ik niet de tijd nam om het mooi af te sluiten en dat ze terug in slaap viel of überhaupt rustig genoeg was om op zichzelf te zijn. Wat uitdraaide op een wat onrustige Mila-Rose en Ine als babysit haha. En ja, even later viel ze wel in slaap.

Wat wil ik hiermee zeggen? Ik ervaar dat structuur zo belangrijk is voor zowel haar als mij. Structuur geeft ons balans en rust. En dat de signalen zo belangrijk zijn om niet na te denken, maar gewoon te doen.

Zoals: Het feit dat ik die vraag überhaupt al stel, is voor mij een signaal dat ik haar mag voeden. Of als ik in mijn gedachten krijg dat haar pamper mag ververst worden.

En dit nam nog verder door in de loop van de middag, de onrust en frustratie van haar. Ze was moe en ging de strijd aan om wakker te blijven.

En dan praat ik met haar en ervaar ik ook dat ze zoals de grote mensen erbij wil zijn. -Fomo- haha! Ze vindt het ook zo fijn om erbij te zijn en wil niks missen. Waarop ik ook aangeef dat ze mag leren accepteren dat haar lichaam slaap nodig heeft wat kracht geeft om te groeien.

En is het ook aan mij om de keuze te maken om haar een rustige omgeving te bieden. En zo doende kropen we samen in bed, Mila-Rose rust EN mama ook, win-win. Ze nam even de tijd om zich volledig over te geven en ging samen met mama naar dromenland.