De tijd loslaten. De due datum als indicatie bekijken en de waarde die ik er onbewust heb aangekoppeld terugnemen. Terug bij mezelf komen, mijn gevoel, mijn intuïtie, mijn Hart en loskoppelen van “het beeld” wat eraan gekoppeld wordt.

De uitgerekende datum

X keer naar de gynecoloog of vroedvrouw omdat dat moet

Suikertest uitvoeren

‘wettelijke’ vaccinaties

‘Over datum zijn’

“Eerste kindje is bijna altijd over tijd”

Afspraak maken bij de kinderarts

Nu al afspraken vast zetten ivm het kind om te “vermijden” dat ze bepaalde ziektes krijgen of vermijden van alles wat mogelijk is

“Sporten als gevaar zien tijdens de Zwangerschap”

Opmerkingen geven die jouw triggers/angsten/onzekerheden projecteren aan Zwangere Vrouwen. I see ya!

De feedback van de arts, gynecoloog of eender wie niet in vraag durven stellen of kritisch doorvragen

Het als luxe zien om in jezelf te investeren ivm het leren over de samenwerking met je lichaam tijdens de zwangerschap, bewustworden van de mindset tijdens één van de grootste veranderingen in je leven, maar standvastig vasthouden aan wat je kent.

Geen verandering van denken, handelen en doen tijdens je Zwangerschap en na de geboorte. Gewoon je oude leven terug opnemen, doen alsof er niks veranderd is, terwijl niet alleen je kind wordt geboren, maar ook jij als mama een wedergeboorte ondergaat, maar onderdrukt. Ontkennen van je eigen gevoel en hart.

Klakkeloos het beeld van de zwangerschap volgen hoe iedereen het doet, omdat dat “veilig” is omdat “iedereen” het doet. De massa volgen dus, omdat je niet op jezelf vertrouwt en jezelf niet kent.

En dat niet alleen Vrouwen die zwanger zijn, maar Vrouwen – Mannen – iedereen in het algemeen. Doen het andere het doen, omdat ze daar succes mee hebben bereikt. Doen hoe andere het zeggen, omdat je hun op een hoger schavot zet als jezelf. Klakkeloos overnemen wat andere zeggen en doen, omdat je het zelf niet weet. Strategie, marketing overnemen omdat je je eigen stem niet kent. Iets van andere vinden, omdat zij je verlangen spiegelen. Meteen in de verdediging schieten, omdat je op je pijnpunt geraakt wordt. Een mening klaar hebben om jezelf te verdedigingen uit zelfbescherming. De nood voelen om te reageren op bv een Instagram verhaal, om je eigen ego te bevredigen.

Kijk, I SEE YOU. Ook al denk je van niet. Ik hoef het niet eens via via te horen, je hoeft het niet rechtstreeks te zeggen of achter mij rug uit te spreken. Je hoeft het niet te erkennen of toe te geven aan mij of andere.

Jouw energie spreekt meer dan 1000 woorden.

En ook al heb je al lang niet meer tegen mij gesproken of contact gehad, doesn’t matter. Of ken ik je zelfs niet of hebben we nooit gesproken.  Ik zie jou, ik hoor jou. Ik weet het. Je kan je niet verstoppen of doen alsof. Ik spreek op Zielsniveau met alles en iedereen rond mij. Ook al geloof je het niet.

En weet je, het is niet erg dat je oordeelt, een mening hebt, weerstand biedt, slecht praat, jaloers bent, misgunt.. Geef het gewoon toe aan JEZELF en doe er iets mee, daar zit GROEI in. Want het enigste wat ik doe, is jouw verlangen spiegelen. Ik doe, wat jij wil.

En ja, wat ik kan, kan jij ook.

Alleen ik doe het, en jij blijft mokken. Hihi.

Keuzes hé.

Maar oké.. Dit, dit is iets wat Babygirl mij weer toont.

Tijd loslaten, tijd is een illusie. Een laag loslaten en loskoppelen van ‘de buitenwereld’ – Terug naar de zachtheid, de schoonheid van het leven. Het leven in het hier en nu, dit moment. Uit de rat race stappen, uit het vaste beeld stappen, en terug naar mijn eigen gevoel, mijn eigen intuïtie, mijn eigen Zijn. Om de relatie met mezelf te versterken en vanuit dat punt een samenwerking te hebben met de buitenwereld in plaats van mij te laten meesleuren en aanpassen.

Afgelopen donderdag (14 september 2023) was dit een update dat ik stuurde naar mijn Doula en Vroedvrouw:

Voel dat de baby goed is ingedaald vannacht en dat heb ik gemerkt🤭 Een bewogen nacht gehad, ben een beetje van de wereld & moet nog bekomen.

Niet perse pijnlijk, wel duidelijk voelbaar. Voel wel steekjes, openingen, zakkingen, duwen, pushen, wringen… 🤭 Ook de plek waar ik haar voel is weer dieper naar beneden. Waardoor ik in mezelf gezet wordt en afsluit van de buitenwereld om mij volledig eraan te kunnen overgeven. Dat helpt, maakt me rustig en geeft me een veilig gevoel.

Een nieuw gevoel, een nieuwe ontdekking.

En dus ook de tijd op bed doorgebracht, muziek op, vertragen, Zijn en voelen. Mijn lichaam de ruimte geven om te doen wat het mag doen. Mijn lichaam het vertrouwen geven en mij er niet mee moeien, want het mag er gewoon allemaal zijn. Wat een verademing.

Ik had een afspraak opstaan met mijn vroedvrouw, maar voelde dat het niet resoneerde met het moment. Ik had nood aan mijn cocon, geen andere mensen, thuis in mijn veilige haven, dat is wat we nodig hadden. Na het sparren met Raf hierover, een gesprek met Babygirl wat zij ons adviseerde.. ben ik niet gegaan & daar reageert mijn lichaam onmiddellijk op door opluchting. Een mooie bevestiging van samenwerking met mijn lichaam en Ziel. Durven in twijfel trekken en luisteren naar de signalen van mijn lichaam op dat moment.

Ik had makkelijk kunnen toegeven en doorpushen met de gedachten: “Ja maar, je moet op controle” “Ja maar, je doet dat toch voor de baby” “Ja maar, die afspraak staat vast” “Wat als er iets is?” Blablabla.. Bekijk het eens zo.. Waarom leer je niet vertrouwen op jezelf? Waarom neem je je gevoel niet serieus? Waarom leer je niet luisteren naar je lichaam? Waarom leer je niet hoe je horen wat je lichaam je vertelt? Waarom leer je niet connecten met je baby?

Wat als je dat zoveel rust geeft? Wat als je dat zoveel balans brengt binnen in jezelf? Wat als je dat zoveel voldoening geeft? Wat als je dat helpt met rust in je hoofd? Wat als je zoveel meer kan genieten van het leven? Wat als je hart volgen je leven zoveel verrijking geeft? Wat als je zoveel vrede van binnen voelt?

I mean.. Het moest maar eens lukken hé. Het moest maar eens allemaal goed gaan.

Ik weet ondertussen ook als ik volledig toegeef aan de rust dat mijn lichaam nodig heeft en dus echt plat lig, ik daar op langere termijn zoveel uit haal. Het is niet altijd even fijn om op dat moment stil te staan en te vertragen, want ik ben zelf ook graag bezig met creëren en dingen doen. Maar door de waarde ervan in te zien, is mijn keuze snel gemaakt.

Vrijdag ben ik voor mijn nagels mogen gaan. Toen ik de afspraak had gemaakt paar maanden terug dacht ik nog “dat is wel dicht bij mijn uitgerekende datum, zou ik dat wel doen?” Ondertussen weet ik ook, als ik het niet moet doen, ik dat meteen voel en hoor, en merkte wel dat het oké was om te plannen. Voordeel als je jezelf van binnen en van buiten kent.

De energie van mijn nagels is dan ook gekozen samen met Babygirl. En ja dat is te zien haha. Zalig toch, die samenwerking. De rest van de dag heb ik wel plat gelegen en gerust. Heerlijk vertoeven in mijn eigen bubbel.

Zaterdag’s ben ik nog gaan sporten, ook hier in samenspraak met mijn lichaam en Babygirl. Door te sparren met Raf, te voelen en eerlijk te zijn naar mezelf, weet ik wat ik mag doen. De energie kan stromen, de spanningen in mijn lichaam worden losgelaten en mijn lichaam blijft flexibel en pijnloos. Bewegen is echt een must tijdens de Zwangerschap, dat heb ik wel mogen ervaren. Ook al is het een klein rondje wandelen, thuis stretchen of oefenignen doen.. Doesn’t matter. Je lichaam is niet gemaakt om stil te zitten of niks te doen. Je maakt het alleen maar erger daardoor. Praat met je lichaam en vraag wat het nodig heeft, durf daarop te vertrouwen. Stel je lichaam niet zo in vraag, twijfel niet aan de wijsheid van je lichaam.. Het communiceert zo duidelijk met je, alleen jouw eigen hoofd sust het, onderdrukt het en vindt er wat van. Is in je eigen nadeel.

Vanaf die middag ben ik samen met Raf terug fijn in onze veilige bubbel gekropen en niet meer uitgekomen tot deze morgen. Uitgezoomd van alles en iedereen rond ons. Tijd voor elkaar, tijd voor de baby. Bewust aandacht in het moment voor alles wat is. Meegaand met de golven van mijn lichaam. Weg van de wereld en terug aanwezig. Helemaal naar binnen gezogen en terug connecten met Raf. Aanrakingen, insmeren met bodylotion, liefde in mijn lichaam ontvangen, verbinden met de Baby, babbelen over wat ik ervaar – wat Raf ervaart. Samenwerken met elkaar, communiceren. Elkaar horen en zien, voelen en aanraken, willen begrijpen, leren luisteren naar elkaar, elkaar helpen in diepgaande processen, onze behoeftes naar elkaar uitspreken, durven erkennen wat we voelen en uitspreken naar elkaar – hoe hard dat soms ook kan zijn. Elkaar durven ontvangen in onze volledige waarden, als Mens, als Ziel. Elkaar in onze waarden laten, accepteren en ervan houden.

Heerlijk om zo’n weekenden te hebben volledig voor elkaar. Zo open en kwetsbaar te zijn. Te leren van elkaar, en dat steeds op diep niveau, Zielsniveau. Bijzonder. Vertragen, stilstaan bij het leven, speculeren over onze dromen, visualiseren, samen mediteren, elkaar ruimte geven, samen huilen, samen lachen en plezier maken. Elkaar steunen in ons proces naar het Ouderschap. Magisch. Dankbaar!

Om Maandagmorgen wakker te worden, met middenin de nacht het gevoel te hebben “mijn vliezen gaan breken” en door de dag, voor dat ik dit schrijf helderheid te krijgen wat dat kwam doen. Letterlijk een kei harde samentrekking van mijn baarmoeder om de cellen in mijn lijf wakker te schudden en mij uit mijn comfort zone te trekken en oncomfortabel te laten voelen. Raf had nog 10 minuten voor hij vertrok en ik viel niet meteen terug in slaap, waar hij vroeg als hij nog mocht komen knuffelen en die ruimte had ik wel. Dat merkte ik meteen… Ik werd emotioneel, tranen over mijn wangen “Het werd me even allemaal te veel”. Wat een verademing deze erkenning. De ketting viel van mijn Hart af en mijn Hart opende zich, een opluchting ontstond. Amai! Bekomen….

Ik bekwam in een strijd met mezelf, en dat zie ik omdat ik uitgedaagd word om uit mijn comfort zone te komen, om los te laten wat ik ken. Ik zie en ervaar ook dat wanneer Babygirl geboren wordt, ik zelf als Vrouw ook herboren wordt. Logisch, maar de meeste Vrouwen onder ons durven dit proces niet voor de volle 100% aan te gaan. Bang voor de confrontatie met zichzelf.

Mijn hele Zwangerschap zijn al lagen afgepeld en naarmate de bevalling dichter komt, wordt een bepaald proces voltooid en dus bieden de laatste puzzelstukjes zich nog aan. Ik zie het als een slang die zijn oude huid loslaat en evolueert. Het leven blijft nu eenmaal niet hetzelfde, en ik geef mij daaraan over, aan de golven van het leven doorheen de fases van mijn leven. Flowen. Moeiteloos. Vanuit rust.

En ook dit is weer eentje. Het beeld van de massa loslaten op basis van “uitgerekende datum” – de tijd dus loslaten, de controle loslaten en durven vertrouwen op Babygirl en haar wijsheid. Oké wetenschappelijk bewezen dat een Baby na 9 maanden klaar is om te komen, maar de uitgerekende datum als indicatie zien en ervaren, en niet als houvast. Dat brengt frustratie en brengt je uit balans. Het kan vroeger, het kan later… Babygirl beslist en daar mag ik op focussen en op vertrouwen. Mijn hoofd heeft zich daar niet mee te moeien, heb ik niks aan.

Houvast geeft je schijnonzekerheid en schijnveiligheid, binnen in jezelf, daar moet je zijn. Dat is je natuurlijke wezen, die weet goed genoeg hoe of wat en die stuurt je wel wat je mag doen. Hup, back to your nature. Hoe denk je dat ze dat vroeger deden? Maak het jezelf niet zo moeilijk. Met je hoofd altijd.. hahaha!

Nee dit is leren samenwerken met het aardse. “ Being a human “ zeg ik altijd. Leren samenwerken met je hoofd, de buitenwereld, de massa, de maatschappij, andere mensen, dieren, natuur, je lichaam.. alles en iedereen. Dat is leven vanuit je natuurlijke wezen en je fysieke lichaam. Zie alles buiten jezelf als een spiegel om jezelf te leren kennen, en weet wie je van binnen bent. Want je hoeft alleen maar te ZIJN – want “IK BEN”, meer is het niet.. 🙂

Nu lig ik hier op mijn bed te schrijven, vanuit mijn Hart, vanzelf, moeiteloos. Genietend van het schrijven wat er in mij omgaat, in mijn brein, mijn gevoelens, mijn ervaring, mijn waarheid.

Dit hoeft niet jouw ervaring te zijn, niet jouw waarheid.

Schrijf je eigen regels.

Doe wat JOU blij maakt.

Loop je eigen pad.

Deel je hoogste waarde.

Zorg enorm goed voor jezelf.

Vertel mensen wat ze voor je betekenen.

Voel de VRIJHEID om opnieuw te kiezen.

Jouw tijd is jouw leven. Own it! Durf je visie te leven! Jouw dromen zijn er om gerealiseerd te worden. Laat niemand je klein houden en onzeker maken. Of vertellen dat je het spel niet groots mag spelen.

Er is niets heerlijker dan lekker in flow zijn en mooie dingen te creëren. Doe nooit concessies ten aanzien van je dromen. Sterker nog: DROOM groter! En verzamel mensen om je heen die dat ook doen..

Het leven heeft je zoveel te bieden.

Leer van jezelf. Leer jezelf kennen en leer daar op te bouwen.

Je bent hier niet zomaar op aarde.

Ik zal nooit tegen je zeggen: “Doe het zoals ik het doe.” Ik zal je altijd stimuleren om naar je eigen Hart te gaan en je eigen manier te vinden. Jij staat in je eigen schoenen, hebt je eigen ervaringen, gedachten en ideeën. Wat voor mij past, hoeft niet voor jou te passen. Ik kan je enkel laten zien hoe ik het doe. Als een inspiratie, als een mogelijkheid.

MAAR.. De grootste doorbraak creëer je als je helemaal je bent. Als je 100% doet wie JIJ bent. En daarmee kan ik je helpen.

Gewoon met beide benen op de grond.

Afgestemd op jouw situatie.